O proceso máis importante producido por parásitos durante o primeiro mes de vida dos becerros é a cryptosporidiose. Esta enfermidade está causadas por protozoos pertencentes ao xénero Cryptosporidium, que se desenvolven e multiplican no intestino do hospedador.
Cryptosporidium spp. é un dos principais axentes etiolóxicos do síndrome de diarrea neonatal en rumiantes domésticos, ocasionando forte deshidratación e retraso no crecemento. Incluso en ausencia de outros enteropatóxenos, a infección por Cryptosporidium spp. produce elevadas tasas de mortalidade e a morbilidade pode chegar a alcanzar o 100%. O ciclo biolóxico se desenvolve na mucosa intestinal, e tras multiplicacións asexuais e sexuais, prodúcense os ooquistes (formas infectantes), que poden ser de dous tipos: ooquistes de parede grosa (80%), que son moi resistentes, e ao eliminarse cas feces permiten a diseminación do parásito no medio ambiente e a infección de outros hospedadores; e ooquistes de parede fina (20%), que son liberados no lumen intestinal e serían os responsables do fenómeno de autoinfección no ciclo endóxeno.
Os becerros inféctanse pola inxestión de alimentos e auga contaminados con ooquistes de Cryptosporidium spp.
A dose infectante é moi baixa (10-100 formas parasitarias) e no caso da cryptosporidiose, a infección pode ser mortal para alguns animais en 24-48 horas. Nembargantes, o máis frecuente é a aparición dun proceso diarreico cuia duración depende de:
PROXECTOS
ACTIVIDADES
APLICACIÓNS RAX