Código do proxecto: SC00-085
Ano de inicio: 2000
Investigador Principal: Maria Mercedes Mezo Menéndez
Outros investigadores: CIAM: Mercedes Mezo Menéndez; Mª Cruz López Díaz;Marta González Warleta. Facultad de Farmacia (Universidad de Salamanca): Antonio Muro
Departamento:
Área:
RESUMO DO PROXECTO:
A fasciolose é unha zoonose causada por Fasciola spp., trematodo parasito de distribución mundial que infecta a un amplo rango de mamíferos, principalmente rumiantes.
No gando ovino e bovino, a prevalencia de infección adoita ser elevada, debido ao estreito contacto coas metacercarias infectantes presentes no pasto e á súa alta sensibilidade á infección.
En consecuencia, a fasciolose causa importantes perdas económicas na industria gandeira de moitos países.
A carencia de métodos de diagnóstico sensibles, específicos e fáciles de realizar en condicións de campo dificulta considerablemente o control da enfermidade.
A análise coprolóxico tradicional, baseado na identificación microscópica dos ovos do parásito nas feces, continúa sendo o método de diagnóstico máis utilizado.
Trátase, con todo, dunha técnica pouco sensible, ademais de lenta e laboriosa - conlleva un exame microscópico individual das mostras -, que resulta inadecuada para a análise de grandes rabaños.
Os tests baseados na deteción de anticorpos, aínda que máis sensibles que os parasitolóxicos, adoecen, en xeral, de escasa especificidade debido á carencia de antíxenos purificados, de sensibilidade e especificidade comprobadas.
Os antíxenos utilizados habitualmente para a detección de anticorpos circulantes son os extractos somáticos e produtos metabólicos crus do parásito, formados por mesturas moi complexas de diferentes compostos proteicos que inducen respostas inmunitarias distintas e problemas de especificidade.
A identificación, illamento e caracterización de antíxenos parasitarios son, xa que logo, requisitos imprescindibles para mellorar o serodiagnóstico.
Unha alternativa aos métodos de diagnóstico indirecto é a detección de antíxenos parasitarios, cuxa presencia en mostras biolóxicas do hospedador constituiría unha proba directa de infección activa.
A posibilidade de detectar os produtos de excreción-secreción das fasciolas nas feces do hospedador facilitaría considerablemente o mostreo dos animais no campo.
Non existe no mercado ningún test para a deteción de antíxenos de F. hepatica. Con todo, actualmente disponse das ferramentas necesarias para abordar a posta a piques dun test de diagnóstico destas características.
Por unha banda, a técnicas inmunoenzimáticas son ferramentas de gran sensibilidade potencial cando se utilizan reactivos de calidade.
Por outro, os anticorpos monoclonais son reactivos moi valiosos para a captura, purificación e caracterización de antíxenos parasitarios de importancia no diagnóstico e vacinación
PROXECTOS
ACTIVIDADES
APLICACIÓNS RAX
SOCIAL
